In de vroege ochtend, wanneer de zon nog twijfelt tussen sluimer en ontwaken,
worden sproeiers door greenkeepers tot leven gewekt.
De wind tilt het water even op voor het zacht neervalt, als een zegen. Het gras lijkt even opgelucht te ademen.
Aan de rand van de baan wuiven rietstengels elegant mee,
als een corps de ballet dat zich mengt in deze strijd tussen droogte en dauw.
De wereld lijkt – voor even – prachtig in balans.