Spijkers met koppen
Een toepasselijker titel is niet denkbaar. Want die zijn in het clubhuis de afgelopen maanden — letterlijk en figuurlijk — geslagen.
Ergens vanuit een hoekje in het totaal gestripte clubhuis klinkt het liedje van Ed en Willem Bever over een nijptang en een waterpomptang. Wilgerd de Ruiter monteert al neuriënd de laatste flexibele pootjes onder een van de tafelbladen en concludeert trots: “Zo, die wiebelen voorlopig niet meer; de bierviltjes kunnen weer ergens anders voor worden gebruikt”. Zijn vrouw Marianne legt de verfroller even terzijde om te overleggen over de nieuwe kussentjes voor de terrasstoelen, die al wekenlang in een containerschip ronddrijven op een van de zeeën tussen India en Nederland.
Marianne en Wilgerd de Ruiter zijn sinds begin april bijna elke dag op de club te vinden, echter zonder ook maar een golfballetje te hebben aangeraakt. Het vrijwilligerswerk zit de twee kersverse leden van de Clubhuis-commissie in het bloed. De corona-tijd kwam hen in dit geval goed van pas, want het restaurant en het terras waren grotendeels leeg. Dus tijd en ruimte voor een drastische renovatie. Het bleek hoognodig, want het achterstallige onderhoud werd hier en daar pijnlijk zichtbaar.
Samen met Göran, Susanne en Gebouwen-commissaris Hennie van IJzendoorn werd een plan gemaakt om de meest noodzakelijke ingrepen te realiseren; voor nu en in de nabije toekomst. Tegelijkertijd keek Marianne met haar design-blik naar eventueel mogelijke verfraaiingen van het clubhuisinterieur.
Het budget speelde zoals altijd parten, “maar dat maakt je nog inventiever”, concluderen ze gezamenlijk.
Deadline gehaald
Op 4 juni, een dag voor de her-opening van het clubhuis, is de belangrijkste fase van de klus geklaard. Met hulp en bijstand van onze technisch onderhoudsman Richard Luijer zijn alle muren gesausd, is de vloer geschuurd, zijn de doucheruimtes legionella-proof gemaakt, kan het meubilair weer tegen een stootje, zijn alle kroonluchters afgestoft, hangen de wandlampjes weer recht en is de beschadigde schuifpui opgeschuurd en gelakt. Tegelijkertijd zijn nieuwe stoelen aangeschaft, hebben alle club-trofeeën een eigen plek gekregen en zijn de kinderspelletjes keurig opgeborgen in een kast. Om maar een paar van de zaken te noemen die onderhanden zijn genomen.
Het timpaan
Maar er was nog iets. Het enorme lege timpaan, de driehoeksmuur boven de bar, bleef een dingetje. Marianne: “Hoe konden we die ruimte invullen, het liefst met een verwijzing naar de voor onze jonge golfclub wonderlijke naam ‘Old Course’?
Contact met PR-commissielid Ruud Taal leidde tot een even onverwachte als creatieve oplossing. Hij vond bij — en met dank aan — het Rijksmuseum een drie eeuwen oude ets van Jan Luyken, ‘Kolfspelende jongens’. Die kijken nu op groot formaat neer op alles wat zich in het clubhuis, ons eigen ‘home of golf’, afspeelt. In een verklarende flyer, die mag worden meegenomen, kunnen bezoekers van Old Course Loenen de weg terug volgen naar de bakermat van colf, het latere kolf en golf.
Een Loenense ‘claim’, die hiermee nog meer gestalte krijgt.
Vanaf zaterdag 5 juni is de renovatie te ‘bewonderen’; echter voorlopig alleen nog op afspraak (zie de corona-regels).